Μέσα στα επόμενα 20 χρόνια ο αριθμός των ηλικιωμένων που θα χρειάζονται βοήθεια εκτιμάται ότι θα αυξηθεί κατά 1,7 εκατομμύρια
Μέσα στα επόμενα 20 χρόνια ο αριθμός των ηλικιωμένων που θα χρειάζονται βοήθεια εκτιμάται ότι θα αυξηθεί κατά 1,7 εκατομμύρια ΛΟΝΔΙΝΟ Oλοένα μεγαλύτερες διαστάσεις παίρνει το φαινόμενο της «εγκατάλειψης» των ηλικιωμένων από τα παιδιά τους, όπως αποκαλύπτει μεγάλης κλίμακας έρευνα του βρετανικού Κέντρου για την Κοινωνική Δικαιοσύνη. Η χαλάρωση των οικογενειακών δεσμών λόγω διαζυγίων, η γεωγραφική απόσταση αλλά και η γήρανση του πληθυσμού είναι οι κυριότεροι παράγοντες που έχουν οδηγήσει στη δημιουργία μιας ολόκληρης γενιάς απομονωμένων και αβοήθητων ηλικιωμένων ατόμων.
Οπως προκύπτει από την έκθεση του βρετανικού think tank, η αύξηση του ποσοστού των διαζυγίων στη Βρετανία έχει καταστήσει τις οικογενειακές σχέσεις «περιστασιακές» και «κουραστικές». Αντί να θεωρούν καθήκον τους να φροντίζουν τους ηλικιωμένους γονείς, πολλοί μεσήλικοι προσφέρουν βοήθεια μόνο αν έχουν υλικό συμφέρον. Ετσι η υποστήριξη προς τους ανήμπορους ηλικιωμένους έρχεται συχνά έπειτα από «διαπραγμάτευση και παζάρια».
Επιπλέον η αυξημένη μετακίνηση του πληθυσμού στη Βρετανία έχει χαλαρώσει τους οικογενειακούς δεσμούς, αφού τα παιδιά που μένουν μακριά από τους ηλικιωμένους γονείς τους τούς αμελούν ή αδυνατούν να τους επισκέπτονται συχνά. «Η διάλυση της οικογένειας ως θεσμού έχει οδηγήσει σε μια σημαντική πολιτισμική μεταβολή που επηρεάζει την προθυμία των μελών μιας οικογένειας να προσφέρουν φροντίδα» αναφέρεται στην έκθεση.
Η αύξηση του φαινομένου της εγκατάλειψης των ηλικιωμένων οδηγεί σε τραγωδίες όπως εκείνη της Τζιν και του Ντέρεκ Ράνταλ, ενός ζευγαριού γύρω στα 75 στο Νορθάμπτον της Αγγλίας, που βρέθηκαν νεκροί στο σπίτι τους τον περασμένο Ιανουάριο επειδή δεν υπήρχε κανείς να τους βοηθήσει. Η έκθεση παραθέτει δηλώσεις του διάσημου κοινωνιολόγου Αντονι Γκίντενς για το πώς «μια κοινωνία με υψηλό ποσοστό διαζυγίων όπως η δική μας έχει αναπτύξει την πεποίθηση ότι οι οικογενειακές σχέσεις είναι προσωρινές».
Ενώ στο παρελθόν «οι συγγενικοί δεσμοί αποτελούσαν μια δεδομένη βάση εμπιστοσύνης, σήμερα αυτή η εμπιστοσύνη είναι προϊόν διαπραγμάτευσης και η δέσμευση (μεταξύ συγγενών) καταλήγει να αποτελεί παρόμοιο ζήτημα με τη δέσμευση στις σεξουαλικές σχέσεις» αναφέρεται. Σύμφωνα με την έκθεση, «η προθυμία για παροχή υποστήριξης σε ένα ηλικιωμένο μέλος της οικογένειας εξαρτάται από την ποιότητα των σχέσεων. Αυτό εξηγεί γιατί τα αδέλφια αναπτύσσουν διαφορετικές απόψεις για το πόση φροντίδα πρέπει να παρέχουν στους ηλικιωμένους συγγενείς τους».
Ο αριθμός των ηλικιωμένων ατόμων που χρειάζονται βοήθεια σύντομα θα ξεπεράσει τον αριθμό των συγγενών που θα μπορούν να παρέχουν βοήθεια. Μέσα στα επόμενα 20 χρόνια ο αριθμός των ηλικιωμένων που θα χρειάζεται βοήθεια εκτιμάται ότι θα αυξηθεί κατά 1,7 εκατομμύρια, ενώ ο αριθμός των ατόμων με γεροντική άνοια ενδέχεται να διπλασιαστεί μέσα στα επόμενα 30 χρόνια. Εκτιμάται ότι ένας στους δέκα ανθρώπους άνω των 65 χρόνων στη Βρετανία σήμερα αισθάνεται μοναξιά «συνέχεια ή συχνά».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου