Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Δεκαοχτώ είναι πλέον από την Πρωτοχρονιά τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης. Η Λετονία είναι το δέκατο όγδοο μέλος. Αν και για μισόν αιώνα, από το 1940 έως το 1991, υπήρξε τμήμα της Σοβιετικής Ενωσης, η Λετονία ανήκει στις περιοχές που αποκαλούνται περιφρονητικά «ανατολικές επαρχίες του Γερμανικού Ράιχ». Χώρα ανεξάρτητη δεν υπήρξε σχεδόν ποτέ, μόνο κατά τον Μεσοπόλεμο και μετά το 1991.
Πάντα ήταν υποταγμένη με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στη Γερμανία, ενίοτε και στη Ρωσία. Γερμανόδουλη στη νοοτροπία, η Λετονία ήταν ανοιχτά φιλοναζιστική στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ακόμη και οι Λετονοί όμως με το φιλοναζιστικό παρελθόν, με τίποτα δεν
ήθελαν το ευρώ! Σε δημοσκόπηση που έγινε τον Οκτώβριο του 2013 στη
Λετονία, μόλις ο ένας στους... πέντε (!) που ερωτήθηκαν δήλωσε ότι
συμφωνεί με την υιοθέτηση του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος από τη χώρα
του.
Παρ' όλα αυτά, η κυβέρνηση του Βάλντις Ντομπρόφσκις
υλοποίησε το σχέδιο του Βερολίνου και έβαλε τη Λετονία στο ευρώ με το
ζόρι, παρά τη σχεδόν καθολική αντίθεση του φιλογερμανικού πληθυσμού,
αδιαφορώντας παντελώς για τις απόψεις του λαού. Δεν έχει κι άδικο από τη
σκοπιά του, τη σκοπιά δηλαδή εξυπηρέτησης των συμφερόντων της Γερμανίας
αλλά και της λετονικής άρχουσας τάξης, η οποία αναδείχθηκε αρπάζοντας
και λεηλατώντας τη δημόσια περιουσία μετά τη διάλυση της Σοβιετικής
Ενωσης.
Οι Λετονοί άλλωστε δεν προχωρούν ποτέ σε μαζικές κινητοποιήσεις αντίστασης,
πάντα υποτάσσονται στους αφέντες της χώρας είτε αυτοί είναι ξένοι είτε
είναι ντόπιοι. Οι Γερμανοί φυσικά είναι ενθουσιασμένοι με τον δουλόφρονα
πληθυσμό όλων των Βαλτικών χωρών - δηλαδή της Εσθονίας, της Λιθουανίας
και της Λετονίας. Την πρώτη τριετία μετά το ξέσπασμα της
χρηματοπιστωτικής κρίσης -το 2008, το 2009 και το 2010- η Λετονία υπέστη
τη βιαιότερη πτώση του βιοτικού επιπέδου χώρας της Ευρώπης σε καιρό
ειρήνης, αν και τώρα την έχει ξεπεράσει η Ελλάδα!
Για να της δώσουν η ΕΕ και το ΔΝΤ ένα δάνειο «σωτηρίας» ασήμαντου ύψους, μόλις 7,5 δισεκατομμυρίων ευρώ,
της καταβαράθρωσαν το ΑΕΠ κατά 18%, περιέκοψαν τους μισθούς και τις
συντάξεις πείνας κατά περίπου 20% και 10% αντιστοίχως, αποδεκάτισαν τους
δημόσιους υπαλλήλους της απολύοντας πάνω από το 20%, υπερδιπλασίασαν
την ανεργία εκτοξεύοντάς την πάνω από το 18% και εξώθησαν πάνω από
300.000 Λετονούς, πρωτίστως νέους, στην αναγκαστική μετανάστευση για να
επιβιώσουν.
Αυτές οι 300.000 μετανάστες σε έναν πληθυσμό 2,2 εκατομμυρίων κατοίκων
(δηλαδή, το 14% των Λετονών και κατά τεκμήριο των πιο παραγωγικών
ηλικιών) υποδηλώνουν το μέγεθος της κοινωνικής καταστροφής που έλαβε
χώρα στη Λετονία. Μετά από αυτόν τον όλεθρο, άρχισε η... «ανάπτυξη» της
Λετονίας, ακριβώς κατά το πρότυπο που ονειρεύονται ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος
και οι συν αυτοίς: άνοδος του ΑΕΠ κατά 5% το 2011, άλλο τόσο το 2012,
αναμενόμενη αύξηση κατά 4% το 2013. «Πρωταθλήτρια» της ΕΕ στην
«ανάπτυξη» η Λετονία! Τι παράδοξο όμως το αποτέλεσμα αυτής της
«ανάπτυξης»!
Η Λετονία «είναι ακόμη η φτωχότερη
χώρα της Ευρωζώνης», ομολογεί ακόμη και η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η
κατ' εξοχήν εφημερίδα του γερμανικού πολιτικού και επιχειρηματικού
κατεστημένου. «Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις πιστοποιούν
ότι η πλειοψηφία των Λετονών είναι εναντίον του ευρώ. Η άνοδος των
τιμών, η απώλεια αγοραστικής δύναμης προκαλούν ανησυχία σε μια χώρα όπου
ο μέσος μισθός προσεγγίζει τα 500 ευρώ» γράφει η γαλλική εφημερίδα «Λε
Μοντ». «Αρνούνται το ευρώ περισσότεροι από τους μισούς των δύο
εκατομμυρίων Λετονών» παραδέχεται και η γερμανική «Φράνκφουρτερ
Αλγκεμάινε».
Αυτό όμως καθόλου δεν την εμποδίζει να
προβάλλει τη Λετονία ως... υπόδειγμα προς μίμηση από τις μεσογειακές
χώρες της ΕΕ! Η Λετονία «είναι παράδειγμα για πολλά υπερχρεωμένα νοτιοευρωπαϊκά κράτη,
τα οποία αμύνονται εναντίον της «λιτότητας». Η λιτότητα αποδίδει, όπως
δείχνει η ανάπτυξη της Λετονίας» γράφει η εφημερίδα του γερμανικού
κατεστημένου, η οποία δεν κρύβει τον ενθουσιασμό της για την υποτέλεια
των Βαλτικών χωρών.
«Το 2005 υπήρξε στη Λιθουανία
μεγάλη κατανόηση για το γεγονός ότι με την παρακίνηση υπεράνω όλων της
Γερμανίας, η χώρα δεν έγινε δεκτή στην ευρωζώνη εξαιτίας ενός μηδαμινού
ποσοστού υπέρβασης του επιτρεπόμενου πληθωρισμού κατά 0,1% (!)» τονίζει.
Το ότι η ίδια η Γερμανία υπερβαίνει εδώ και πάνω από μια δεκαετία κατά
δεκάδες εκατοστιαίες μονάδες το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο του 60% του
ΑΕΠ στο δημόσιο χρέος είναι προφανώς ασήμαντο μπροστά στο... 0,1% του
πληθωρισμού της Λιθουανίας!
*Δημοσιεύθηκε στο ¨ΕΘΝΟΣ" την Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2014
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου