Μια παλινωδία για τα διόδια - ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Δεν είναι πολλές οι λέξεις της ελληνικής γλώσσας, σε όλες τις φάσεις της, που γνωρίζουμε τον πατέρα τους. Ξέρουμε ποιες χρωστάμε στους τραγωδούς (προπάντων στον Αισχύλο), αφού ουδείς τις είχε χρησιμοποιήσει πριν από αυτούς, αλλά και ουδείς έπειτα, και ποιες –πολυσύλλαβες συνήθως– στον Αριστοφάνη. Γνωρίζουμε επίσης χάρη στη «Συναγωγή νέων λέξεων» του Στέφανου Κουμανούδη ποιες γεννήθηκαν τον 19ο αιώνα, ανταποκρινόμενες σε νέες εκφραστικές ανάγκες, και ποιοι ήταν οι γεννήτορές τους, συλλογικοί (μια εφημερίδα λ.χ.) ή ατομικοί. Με τη λέξη «παλινωδία» είμαστε τυχεροί. Χάρη στους θρύλους που τη συνοδεύουν εξαρχής, γνωρίζουμε ποιος την έπλασε και με ποιο σκοπό. Ο Στησίχορος, λυρικός ποιητής του 7ου/6ου αιώνα π.Χ. που έζησε στη σικελική Ιμέρα. Και ο οποίος, μολονότι ποιητής, δεν μπόρεσε να προφητέψει πως η λέξη του θα γίνει κάποτε όρος-στίγμα που θα χαρακτηρίζει με ακρίβεια την εν Ελλάδι ασκούμενη πολιτική. Αλλους μπελάδες είχε στο κεφάλι του. Κι αν ήταν καλός προφήτης, θα μάντευε ότι με το ποίημα «Ελένη», που συνέθεσε για να μνημονεύσει τις συμφορές που προκάλεσε ο έρωτας για την Ωραία, θα τυφλωνόταν, τιμωρημένος από τους θεούς. Ωσπου, μετανιωμένος, ξανατραγούδησε τη μοιραία ομορφιά της Ελένης. Και στην «Παλινωδία» του είπε πως είχε απαχθεί το είδωλο της βασίλισσας, όχι η ίδια· εδώ, λοιπόν, η ρίζα για το γνωστό μας «αδειανό πουκάμισο», με το οποίο επίσης ταυτίζουμε την «οραματική» εν Ελλάδι πολιτική.

Σε απλούστερα ελληνικά, η παλινωδία αντικαθίσταται από το «λέει και ξελέει», με το οποίο στηλιτεύουμε όποιον κηρύσσει το μεν για να εφαρμόσει το δε ή δεσμεύεται καθέτως υπέρ του άλφα για να μας πλαγιοκοπήσει με το πλην άλφα. Εχουμε τέτοιους πολιτικούς; Με μια προσεκτική ματιά θα βλέπαμε πως υπάρχουν αρκετοί στην κυβέρνηση που άλλα έλεγαν (για το Μνημόνιο λ.χ.) και άλλα έπραξαν. Και άλλοι με δύο ή τρεις κομματικούς σταθμούς στην καριέρα τους. Πλην το ίδιο φανατικοί, όποιο κόμμα κι αν στέγαζε τις φιλοδοξίες τους.

Μια εξαιρετική παλινωδία συνέθεσε ο υπουργός Ανάπτυξης Μ. Χρυσοχοΐδης, γνωστός κυρίως για δύο δηλώσεις του: πως είναι αντιεξουσιαστής και πως δεν πρόλαβε να διαβάσει το Μνημόνιο. Δεκέμβρη μήνα ο υπουργός καταχέριζε όσους έγραφαν ότι θα αυξηθούν τα διόδια, λέγοντας ότι το «ψέμα τους έχει κοντά ποδάρια» και ότι καμία αύξηση δεν θα επέλθει το 2014. Πλην... επήλθε. Και μάλιστα σοβαρή. Παλινώδησε, λοιπόν, ο υπουργός, συγγράφοντας (ουχί εμμέτρως) νέο τιμολόγιο. Και βούιξε το Ιντερνετ από τα βίντεο με τις δεκεμβριάτικες δηλώσεις του. Μια και πρόκειται για τα διόδια, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τη «διωδία» αντί της «παλινωδίας», αφού με άλλη φωνή μιλάει ο υπουργός στο κοινό και με άλλη (τη φωνή της σιωπής μάλλον) στους απαιτητικούς εργολάβους. Αλλά η διωδία ταιριάζει περισσότερο στα του πρωτογενούς πλεονάσματος. Η μία φωνή, η εσωτερική, της κυβέρνησης, αναγγέλλει χαρμόσυνα πως έχουμε πλεόνασμα. Η άλλη, η εξωτερική, της Γιούροστατ, επιμένει ότι δεν έχουμε, απλώς εικάζουμε ότι έχουμε. Πάλι το αδειανό πουκάμισο;

Posted in: πολιτική