Με στόχο την επιτάχυνση της αποκρατικοποίησης των παραθαλάσσιων κρατικών ακινήτων και την προώθηση μεγάλων επιχειρηματικών σχεδίων, το υπουργείο Οικονομικών συνέταξε το νομοσχέδιο «οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας» του οποίου η διαβούλευση ολοκληρώθηκε την Παρασκευή. Και μπορεί το νομοθέτημα να εκτιμάται ότι θα οδηγηθεί προς συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή, μετά τις Ευρωεκλογές σύμφωνα με τις έως τώρα ενδείξεις, ωστόσο ήδη διατυπώνονται σφοδρές αντιδράσεις, οι οποίες -μάλιστα- προέρχονται από βουλευτές της κυβερνητικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Ουσιαστικά, ελλοχεύει ο κίνδυνος της μετατροπής των ελληνικών παραλιών σε «κλειστούς» χώρους όπου πρόσβαση θα έχουν μόνον όσοι καταβάλλουν αντίτιμο, σύμφωνα με όσα προβλέπει το σχέδιο νόμου. Οι επιπτώσεις για το περιβάλλον εκτιμάται ότι θα είναι μη αναστρέψιμες, δεδομένου ότι το νομοσχέδιο προβλέπει τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων κατασκευών που βρίσκονται στον αιγιαλό ή την παραλία.
Ταυτόχρονα, όπως αναφέρουν οι ειδικοί, το νομοσχέδιο θα δημιουργήσει ένα ξεπερασμένο, αν όχι ιδιαίτερα προβληματικό, τουριστικό προϊόν που μεσο-μακροπρόθεσμα θα βλάψει την τουριστική εικόνα της Ελλάδας.
Τι προβλέπει το νομοσχέδιο
Ειδικότερα, το νομοθέτημα του υπουργείου Οικονομικών προβλέπει:
-Την παραχώρηση, μέσω διαγωνιστικής διαδικασίας, της απλής χρήσης (π.χ. ξαπλώστρες, αναψυκτήρια) του αιγιαλού και της κοινόχρηστης παραλίας για την εξυπηρέτηση λουομένων ή την αναψυχή του κοινού.
Πρακτικά, μία επιχείρηση εκμίσθωσης θαλάσσιων μέσων αναψυχής, καθισμάτων, ομπρελών ή μία ταβέρνα και εν γένει μία εταιρεία παροχής υπηρεσιών αναψυχής θα μπορούν να κάνουν χρήση του αιγιαλού και της κοινόχρηστης παραλίας.
Ένα από τα προβληματικά σημεία της ρύθμισης είναι ότι δεν υπάρχουν περιορισμοί για την παραχώρηση της χρήσης της παραλίας. Και αυτό με δεδομένο ότι σήμερα απαγορεύεται η παραχώρηση έκτασης μεγαλύτερης από 500 τ.μ., ενώ καθιστά υποχρεωτική τη δημιουργία ελεύθερων «ζωνών» 100 μέτρων.
- Την επιχωμάτωση, δηλαδή το μπάζωμα, θαλάσσιου χώρου για την εξυπηρέτηση επιχειρήσεων που ασκούν σε όμορη με τον αιγιαλό έκταση επιχειρηματική δραστηριότητα. Αν και πρόκειται για επενδύσεις σε γη που θα πρέπει να έχουν ενταχθεί στο θεσμικό πλαίσιο των Στρατηγικών Επενδύσεων ή για τις οποίες θα πρέπει να έχει εγκριθεί ειδικό χωροταξικό σχέδιο (ΕΣΧΑΔΑ ή ΕΣΧΑΣΕ), ο κίνδυνος να μετατραπούν σε «πριβέ» χώρους οι παραλίες είναι τεράστιος.
-Τη νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών. Προϋπόθεση είναι αυτές να εξυπηρετούν δημόσιους, κοινωφελείς, ερευνητικούς ή επιχειρηματικούς σκοπούς και η παραχώρηση να κρίνεται απολύτως απαραίτητη για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού. Το σημείο αυτό εκτιμάται ότι εγείρει ζητήματα συνταγματικής νομιμότητας, σύμφωνα με τους ειδικούς.
-Στο σχέδιο νόμου προβλέπεται απλώς η ύπαρξη «όρων χρήσης που να διασφαλίζουν την πρόσβαση του κοινού, ύστερα από αιτιολογημένη στάθμιση των συμφερόντων που εξυπηρετούνται ή βλάπτονται». Δεν θεσμοθετείται δηλαδή ρητά η πρόβλεψη για υποχρέωση ελεύθερης και απρόσκοπτης πρόσβασης στον αιγιαλό, ενώ δεν απαγορεύεται η παραχώρηση της αποκλειστικής χρήσης αιγιαλού και παραλίας.
Η διαφορά του αιγιαλού και της παραλίας
Ας σημειωθεί ότι σύμφωνα με το Ν. 2971/2001, ο αιγιαλός είναι η ζώνη της ξηράς, που βρέχεται από τη θάλασσα από τις μεγαλύτερες και συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων της.
Παραλία είναι η ζώνη ξηράς που προστίθεται στον αιγιαλό και έχει πλάτος έως και 50 μέτρα από την οριογραμμή του αιγιαλού, προς εξυπηρέτηση της επικοινωνίας της ξηράς με τη θάλασσα και αντίστροφα.
: capital.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου